Herdenking 16 april
16 april 1944. Een dag die in de geschiedenis van Beverwijk en Velsen diepe sporen heeft nagelaten. 486 Jonge mensen, tussen de 18 en 25 jaar, werden weggerukt uit hun levens. Het was een vergelding voor een verzetsaanslag op drie NSB'ers. Met de trein werden zij via Kamp Amersfoort naar strafkampen in Duitsland gebracht. 65 Van hen kwamen nooit meer terug.
Jaarlijks komen we bij elkaar om te herdenken. Bij het monument achter het stadhuis, met de namen van de slachtoffers gebeiteld in steen. Dit jaar herdenken wij dat dit drama 80 jaar geleden plaatsvond. Nabestaanden, stadsgenoten, een delegatie van het gemeentebestuur van Velsen en leerlingen van basisscholen De Wilgenroos uit Beverwijk en De Plataan uit Velsen Noord zijn aanwezig. Daarbij komen ook de burgemeesters van Neukieritz en Leuna naar Beverwijk om bij de herdenking te zijn.
Ik hecht grote waarde aan deze herdenking. De sporen van deze terreurdaad zijn nog altijd zichtbaar in onze stad.
De inzet van vrijwilligers, stichtingen en documentairemakers verdient hulde. Met elkaar houden zij de vlam van herdenken brandend. Stichting Herdenking Deporaties 1944 voor de organisatie van de herdenking achter het stadhuis. En voor het geven van gastlessen op onze scholen, zodat ook de jongsten begrijpen wat er ooit is gebeurd. Stichting 16 april 1944 die voortdurend actief is. Waarbij ze onderzoek doen naar de oorlogsslachtoffers. Volgend jaar verschijnt namens de stichting een boek waarin de geschiedenis van deze zwarte dag wordt beschreven. Eerder verschenen twee documentaires. In 2005 van de hand van Jacky de Vries en in 2019 van Roy Dames. Ook is een lied over de razzia geschreven. Deze wordt jaarlijks ten gehore gebracht.
Dit alles laat zien dat herdenken meer is geworden dan op dat ene moment stilstaan. Het is een voortdurende activiteit die op verschillende manieren en momenten tot uiting komt. Daarmee worden de namen van de slachtoffers niet vergeten en het besef van de waanzin van dit terreur levend gehouden.
Ik ben er trots op dat zoveel Wijkers en Velsenaren zich blijven inspannen. En nu nog steeds, 80 jaar verder.